κακοσούρης

-ούρα, -ικο και κακόσουρος και κακόσουρτος, -η, -ο

δυστυχής, ταλαίπωρος, κακόμοιρος.

[ΕΤΥΜΟΛ. Ο τ. κακοσούρης < κακοσούρτης, το οποίο είναι νόθο σύνθ. με α' συνθετικό κακ(ο)-* και β' συνθετικό το ιταλ. sorte «μοίρα, τύχη»].